Sjálfstæðisflokkur í vondum málum

Nú standa öll spjót á Sjálfstæðisflokknum. Forysta flokksins í efnahagsmálum um hartnær 18 ára skeið hefur leitt Ísland á barm glötunar og efnahagshruns. Í skjóli flokksins hefur þrifist kunningjaspilling, og einkavinavæðing bankanna gaf græðgisöflunum frítt spil að fara með fjármuni og framtíð þjóðarinnar að egin vild. Nú bætast lögbrot ofaná siðleysi; Sjálfstæðisflokkurinn hefur þegið stóra styrki frá einkavinum sínum, og tekið á móti þeim þó það hefði átt að vera ljóst að það væri bæði lögbrot og siðlaust.

Einu sinni var til stór stjórnmálaflokkur svo kallaðra Kristilegra Demókrata á Ítalíu. Þeir réðu öllu þar í valdi yfirburðastærðar í meira en 40 ár. Svo lenti flokkurinn í hremmingum vegna einkavinavæðinga, spillingarmála og lögbrota. Leiðtogar flokksins voru sumir ákærðir fyrir glæpi og spillingu. Kjósendum var nóg boðið, og saga þess flokks var öll. Skyldum við vera á sömu leið með Sjálfstæðisflokkinn? 

Styrkir endurgreiddir

Ný kynslóð?

Það getur vel verið að innanhúsmönnum í Sjálfstæðisflokknum virðist ný kynslóð komin til starfa, en fyrir okkur hin sem ekki erum innvígð í leyndardóma frjálshyggjunnar og kunningjaspillingarinnar virðist þetta vera sama þreytta liðið. Látum okkur sjá, Árni Johnsen, Þorgerður Katrín, Sigurður Kári, Kristján Júlíusson, Einar K. Guðfinnsson osfr osfr. Sama þreytta samansafnið af fyrrverandi ungum lögfræðingum, með sömu gömlu stefnuna og sömu hræðsluna við að taka ákvarðanir vegna mögulegra hagsmunaárekstra innan Flokksins. Þetta er svipuð endurnýjun og nýlega átti sér stað í ANC í Suður Afríku. Þar var moskvukommanum Mbeki skift út fyrir moskvukomman Zuma, að öðru leiti var lítil endurnýjun. Í sjálfstæðisflokknum var íhaldsmanninum Geir skift út fyrir íhaldsmanninn Bjarna, að öðru leiti var lítil endurnýjun. Stefnumálin þau sömu, ekkert lært og engu gleymt. Ég er smeykur um að Flokkurinn verði að sminka stefnuna/stefnuleysið hressilega ef takast á að selja fólki að þetta sé ný kynslóð, með nýja stefnu og nýjar áherslur. Ég kaupi það ekki, svo mikið er víst. 

Nýrri kynslóð treyst til verks

Drengskapur eða klofningur?

Davíð Oddsson skemmti landsfundarfulltrúum Sjálfstæðisflokksins í gær með sleggjudómum, ósvífni, ókurteisi og aulafyndni. Hann fór greinilega yfir strikið að mati fjölda sjálfstæðismanna, því nú sér Geir Haarde ástæðu til að bera blak af Vilhjálmi Egilssyni og endurreisnarnefnd Flokksins. Geir sá ekki ástæðu til að bera blak af öðrum sem voru skotspónar aulafyndni Davíðs, svo sem forsætisráðherra (sem Davíð kallaði álf út úr hól) eða seðlabankastjóra (sem Davíð lítilsvirti með að kalla óþekktan alzenheimersjúkling frá Noregi). Gjörningur Geirs sýnir þó svo ekki verður um villst að það er klofningur innan Sjálfstæðisflokksins - annars vegar er nýfrjálshyggjuarmurinn (með Hannes Hólmstein og Davíð Oddsson í broddi fylkingar) og hins vegar eru íhaldsmenn af skóla Bjarna Benediktssonar sem vilja gamla módelið; að ráða öllu en halda því ósýnilegu eins og unnt er (helmingaskiptareglan). Geir er heiðursmaður sem greinilega vill yfirgefa stjórnmálin með reisn. Hann skilur að það voru gerð alvarleg mistök við einkavinavæðingu bankanna, og að Flokknum er ekki stætt á því að vera í afneitun í því máli. Það skilur Davíð Oddsson ekki, enda er hann ekki tilbúinn að horfast í augu við að arfleifð hans sem stjórnmálamanns og seðlabankastjóra verður að hafa komið Íslandi á kaldan klakann.

Geir: Ómaklegt hjá Davíð

Ekkert lært og engu gleymt

Það segir heilmikið um Sjálfstæðisflokkinn að landsfundarfulltrúar réðu sé ekki af kæti yfir þessari dæmalausu ræðu Davíðs. Þar vantaði allt uppgjör við fortíð flokksins, alla greiningu á því hvað það var sem leiddir til hruns íslensks efnahagskerfis. Hvernig var staðið að einkavæðingu bankanna? Skifti það einhverju máli að bankarnir voru afhentir einkavinum Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks, undir vökulu auga og með samþykki ráðherranefndar einkavæðingar. Hvejir sátu þar? Davíð Oddson, Geir Haarde, Valgerður Sverrisdóttir og Halldór Ásgrímsson. Ekki skrýtið að Davíð skauti framhjá þessu og beini athygli sinni (og dónaskap) að núverandi seðlabankastjóra og ríkisstjórn. Okkur andstæðingum græðgisvæðingar og rányrkju þykir gott að afturganga Davíðs gengur ljósum logum á flokksþingi Sjálfstæðisflokksins og skemmtir landsfundarfulltrúum. Það tryggir að flokkurinn fær minna fylgi í komandi kosningum. Fólk er nefnilega ekki vitlaust. Það man hvað gerðist, og það veit hverjir bera ábyrgð á hruninu. Skyldi sjálfstæðismönnum verða jafn skemmt þegar talið verður uppúr kjörkössunum? 

Því má bæta við að Davíð líkti því við krossfestingu Jesú þegar hann var látinn fara frá Seðlabankanum. Morgunblaðið sleppir því í frétt sinni að segja frá eftirfarandi kafla úr ræðu Davíðs:

„Þeir þrjótar sem krossfestu Krist létu tvo óbótamenn sitthvoru megin við hann á krossinum. En þegar verklausa minnihlustastjórnin hengdi þrjótinn Davíð, voru það tveir strangheiðarlegir og vandaðir heiðursmenn, sem fengu grátt að gjalda manninum til samlætis."

Hafa menn heyrt talað um Messíasarkomplex? Skyldi forystusveit Sjálfstæðisflokksins hafa verið skemmt undir þessu?

Víkingar með Samfylkingu

Stríðsglæpir Ísraels

Það fjölgar stöðugt þeim sem telja sannað að Ísrael hafi framið hrottalega stríðsglæpi í árásarstríðinu gegn Gaza fyrr í vetur. Amnesty International og mannréttindafullrúi Sameinuðu Þjóðanna krefjast rannsóknar á meintum stríðsglæpum Ísraels, hópur alþjóðlegra þekktra dómara hefur gert sömu kröfur. Það er þekkt að notaðar voru fosfórsprengjur gegn óbreyttum borgurum, og komið í veg fyrir að þeir gætu komist í skjól fyrir sprengjuregni og skothríð ísraelsmanna. Þá liggur líka fyrir staðfestur vitnisburður um að skotið hafi verið á sjúkrabíla og sprengjum varpað á athvörf flóttamanna. Birgðageymslur og griðarsvæði Sameinuðu Þjóðanna urðu fyrir árásum. Nú hafa óbreyttir hermenn í ísraelsher gengið framm fyrir skjöldu og greint frá því hvernig þeim hafi beinlínis verið skipað af yfirmönnum að drepa óbreytta borgara og eyðileggja heimili þeirra og eigur.

Í frétt mbl 19/3 um þetta segir eftirfarandi:

"Ísraelskir hermenn saka hermenn úr sínum röðum um að hafa unnið voðaverk í átökunum á Gaza á fyrstu vikum ársins. Meðal þess sem kemur fram í vitnisburðum hermannanna er að ísraelsk leyniskytta hafi skotið á móður og barn eftir að hafa verið kallaður af vettvangi. Þá skaut annar ísraelskur hermaður palestínska konu með köldu blóði af tilefnislausu. Þessar frásagnir komu fram í vitnisburðum útskriftarnema ísraelska herskólans Oranim College sem tóku þátt í hernaðinum á Gaza. Lýstu þeir atvikum frammi fyrir nýliðum í skólanum, að því er fram kemur á fréttavef breska útvarpsins, BBC. Þykja frásagnirnar vekja spurningar um yfirlýsingar Ísraelshers um að þess hefði verið gætt að vernda óbreytta borgara á Gaza. Með líku lagi séu ásakanir um að Hamas-liðar hafi notað mannleg skotmörk veikari ef rétt reynist að óbreyttir borgarar hafi verið myrtir af ástæðulausu. Í þriðja tilvikinu skipaði ísraelskur herforingi að gömul palestínsk kona skyldi skotin til bana, þrátt fyrir að greinilegt væri að engin hætta stafaði af henni. Þá fylgir sögunni að hermennirnir hafi fengið blöðunga frá rabbíum þar sem átökin hafi verið sett í trúarlegt samhengi, hermennirnir væru að vinna aftur hið heilaga land."

Frásagnirnar minna á vitnisburði um framferði nasistaherjanna gegn gyðingum í Varsjárgettóinu. Vitnisburði sem komu fram við stríðsglæparéttahöldin í Nürnberg eftir seinni heimstyrjöldina. Stjórnvöld í Ísrael neita ásökunum um að herinn hafi gert neitt rangt. Hvers vegna vilja þau ekki opinbera rannsókn, ef þau hafa ekkert að fela? Alþjóðasamfélagið getur ekki lengur látið eins og ekkert sé. Ísrael viðurkennir ekki rétt Alþjóðlega Stríðsglæpadómstólsins til að grípa inní. Í þessu máli ætti Ísland að beita sér, og krefjast þess að ásakanir um stríðsglæpi á Gaza verði rannsakaðir, og sannist stríðsglæpir á að draga þá sem eru ábyrgir fyrir dómstóla. Við getum ekki snúið blinda auganu að framferði Ísraels, veitt þeim þegjandi samþykki að halda áfram hrottafengnu hernámi og valdbeitingu gegn Palestínumönnum. Þetta verður að stöðva! 

Löngu tímabærar reglur

Það er löngu tímabært að stjórnmálamenn geri hreint fyrir sínum dyrum og það sé uppá borðinu hvort þeir þiggi laun eða aðrar sporslur frá hugsanlegum hagsmunaaðilum, og að tryggt sé að þeir séu ekki vanhæfir þegar fjallað er um mikilvæg mál á þingi. Það hefur alltof lengi viðgengist að einstakir þingmenn hafi fengið að fara með málaflokka þar sem þeir eiga hagsmuna að gæta. Halldór Ásgrímsson var til dæmis sjávarútvegsráðherra og fjölskylda hans í stórútgerð þegar kvótakerfinu var komið á. Sá galli er þó á nýju reglunum að það þarf ekki að gefa upplýsingar um tekjur og hagsmuni maka. Þannig sleppur nýr formaður Framsóknarflokksins fyrir horn, en kona hans ku hafa haft yfir 1,2 milljarði í fjármagnstekjur árið 2007. Hann hefur raunar lofað því að fjármál hans verði uppá borðinu fyrir kosningar. Við bíðum spenntir....

Reglur um hagsmunaskráningu þingmanna samþykktar

Prófkjör D - gamalt vín á gömlum belgjum

Nú hefur Sjálfstæðisflokkurinn nánast lokið uppröðun lista, og það er fátt sem kemur á óvart. Gamalt vín á gömlum belgjum. Sama liðið sem sat í þingsölum og ætlaði að fara að ræða tillögu Sigurðar Kára um að leyfa áfengissölu í kjörbúðum þegar glamrandi búsáhöld vöktu það við vondan draum í janúar. Búsáhaldabyltingin hristi upp í samfélaginu, og maður skyldi halda að flokkurinn hefði brugðist við með endurmati og uppgjöri. Það er fátt um fína drætti þar, og endurnýun vandséð. Bjarni Benediktsson verður sjálfsagt næsti leiðtogi Sjálfstæðisflokksins. Var það ekki hann sem vildi leggja íbúðalánasjóð niður, hans væri ekki þörf því bankarnir stæðu sig svo vel í húsnæðislánum? Árni Johnsen. Say no more. Pétur Blöndal, nýfrjálshyggjumaður par excellence. Íllugi Gunnarsson, aðstoðarmaður Davíðs Odssonar um árabil. Birgir Ármannsson, annar nýfrjálshyggjumaðurinn úr tink-tank Hannesar Hólmsteins. Kristján Þór Júlíusson, virtist vera í felum inná þingi frá kosningunum 2007, svo lítið urðu menn varir við hann. Nýliðunin kemur með mönnum eins og Tryggva Þór Herbertssyni, sem afrekaði það að skrifa stóra skýrslu rétt fyri hrunið, þar sem gagnrýni Danske Bank og annarra var vísað á bug. Á Íslandi væri engin kreppa yfirvofandi. Þetta var mánuði áður en Geir Haarde fól drottni hagstjónina í frægri sjónvarpsræðu. Tryggvi Þór er holdgerfingur efnahagshrunsins. En við munum að afstaða Flokksins er að stefnan hafi verið góð, það var fólkið sem brást. Nú á sjálfsagt að gera aðra tilraun til að sannfæra okkur um að stefnan hafi verið rétt, og nú megum við ekki bregðast Flokknum. Nei, maður verður beinlínis myrkfælinn af því að fara yfir lista frambjóðenda Sjálfstæðisflokksins. Þar eru svo margir uppvakningar - frambjóðendur sem ættu að vera pólitískt dauðir, en þráast við að skilja að þeirra tími er liðinn. Nú veltur það á kjósendum að koma þeim skilaboðum á framfæri.

Sjálfstæðismenn í kreppu

Viðbrögð Sjálfstæðisflokksins við hugsanlegum breytingum á stjórnskipun landsins markast umfram allt af hræðslu þeirra við missa hreðjartök sín á kerfinu. Þetta minnir á flokk Mugabes i Simbabve, sem óttast ekkert meira en að tekið verði fyrir möguleika á fyrirgreiðslu- og einkavinaspillingu ef deila þarf völdum eða fara frá kjötkötlunum. Sjálfstæðisflokkurinn hefur í góðu samstarfi við Framsóknarflokkinn byggt upp á Íslandi spillt stjórnkerfi. Þeirra menn sitja alls staðar, í stjórnum stofnanna og fyrirtækja ríkisins sem í embættismannakerfinu. Skólakerfið, dómskerfið, löggæslan og ríkisfjölmiðlarnir eru ekki undanskilin. Það hefur í raun ríkt einsflokksræði á Íslandi, þar sem flokkshollusta, vinar- og ættartengsl hafa ráðið óeðlilega miklu um mannaráðningar. Þetta kerfi hefur allt brugðist þegar á reyndi. Einkavinavæðing bankanna snérist uppí martröð þjóðarinnar, en einkavinirnir plundruðu bankana innanfrá í formi gríðarlegra lána móti ónýtum veðum. Sjálfstæðisflokkurinn segir fólkið hafa brugðist, ekki stefnuna. Sagði Hitler ekki eitthvað svipað þegar hann sat í bunkernum í Berlín og hrun þriðja ríkisins var staðreynd?  

Brugðust þjóðinni

Hvernig væri að treysta fólki?

Andstæðingar aðildarviðræðna við ESB eiga það sammerkt að þeir treysta ekki landsmönnum til að greiða atkvæði um niðurstöður aðildarviðræðna, sjálfsagt af ótta við að fólk hafnaði sérhagsmunum útegrðarauðvaldsins og einokunnarmafíunnar á Íslandi. Forræðishyggjan, þar sem Sjálfstæðisflokkur veit alltaf best hvað er landsmönnum fyrir bestu, kemur hvergi betur fram en í afstöðu flokksins til ESB. Þar er vaðið áfram með yfirlýsingar um að stefna ESB henti ekki Íslandi og að hagsmunum Íslands sé betur borgið utan ESB - en það hefur ekki farið fram nein umræða eða kynning á því hvað muni gilda við ESB aðild. Hvers vegna þessi hræðsla við að kanna í gegnum aðildarviðræður hvað ESB aðild gæti þýtt fyrir okkur? Hvers vegna þessi hræðsla við að treysta fólki til að kjósa um niðurstöður aðildarviðræðna? Sjálfstæðisflokurinn og einkavinavæðing bankanna hefur komið Íslandi á kaldan klaka. Var það Íslandi fyrir bestu? Veit Sjálfstæðisflokkurinn hvað Íslandi er fyrir bestu? Hefur þann flokk einhvern tímann varðað um þjóðarhag? Sjálfstæðisflokkurinn veit vel hvað bröskurum og spekúlöntum er fyrir bestu, enda hefur hann gætt hagsmuna þeirra um árabil. Hagsmunir þeirra fara ekki saman við þjóðarhag. Það ætti hrunið að sýna okkur, ef ekki annað.  

Vill sátt flokka um næstu skref í ESB málinu

Sjálftaka = þjófnaður

Maður verður kjaftstopp þegar svona fréttir berast. Stjórnendur og stærstu hluthafar bankanna hafa iðkað sjálftöku, þ.e. skammtað sjálfum sér ógrynni fjár og falið inná bankareikninga í eyríkjum langt í burtu. Það var sum sé ekki nóg með að þessir menn skömtuðu sér mánaðarlaun sem voru á við nóbelsverðlaun, heldur veittu þeir sér og sínum stór "lán" rétt fyrir bankahrunið. Síðan á almenningur að borga fyrir veisluna. Þetta er með ólíkindum. Fer ekki að vera kominn tími til að pússa handjárnin og sækja eitthvað af þessu liði og spyrja það kurteislega spjörunum úr? Við kjósendur ættum líka að muna að það verður líka að krefjast pólitískrar ábyrgðar. Hún er hjá Sjálfstæðisflokki og Framsóknarflokki. Þeri einkavinavæddu bankana og lögðu niður eftirlitsstofnanir eins og Þjóðhagsstofnun - og gerðu arkitekta vitleysunnar að seðlabankastjóra (Davíð Oddsson) og skipuðu í bankaráð Seðlabankanns (Hannes Hólmsteinn).

Lánuðu sjálfum sér milljarða