Stríðsglæpir

Bandaríkjamenn saksóttu og dæmdu yfirmenn í japanska hernum fyrir stríðsglæpi að lokinni seinni heimstyrjöldinni fyrir að beita fanga vatnspyntingum. Dick Cheney og hans mátar eru stríðsglæpamenn. Alþjóðasamfélagið ætti að gefa út handtökutilskipun á þá og rétta yfir þeim. 

Cheney: Mistök að birta yfirheyrsluskýrslur

Sjálfstæðisflokkur óhæfur til forystu í ESB-málum

Sjálfstæðisflokkurinn er óhæfur til forystu í ESB-málum. Þar er hver höndin upp á móti annarri, hagsmunaaðilar takast á og draugar nýfrjálshyggju og helmingaskipta ganga ljósum logum. Uppvakningur Davíðs Oddssonar hræðir líftóruna úr flokksforystunni. Þegar Björn Bjarnason fullyrðir að það ráðist á vettvangi Sjálfstæðisflokksins hvort Ísland gangi í Evrópusambandið eða ekki, ofmetur hann gróflega stöðu og þyngd Flokksins. Flokkurinn forðast að taka afstöðu til málsins - því hann klofnar ef hann gerir það. Þetta gerir Sjálfstæðisflokkinn óhæfan um að veita forystu í málinu. Sjálfstæðisflokkurinn siglir harðbyri í átt þess að verða hreinræktaður hægri flokkur. Nýfrjálshyggjan, einkavinavæðingarævintýrið og efnahagshrunið hafa afhjúpað Sjálfstæðisflokkinn. Það er flokkur sérhagsmuna og græðgi, sem lætur almannahagsmuni sig engu varða. Í ESB málinu er forysta Sjálfstæðisflokksins málpípa kvótakónga sem óttast ekkert meira en að missa tök sín á auðlindum þjóðarinnar. Þetta gerir Sjálfstæðisflokkinn óhæfan til forystu í ESB-málum.

Engin ESB-aðild án atbeina Sjálfstæðisflokks

Lágkúrulegur og innantómur hræðsluáróður

Ein helsta kosningaauglýsing Sjálfstæðisflokksins, sem nú glymur við ef oppnað er fyrir útvarp eða kveikt er á sjónvarpi, gengur út á að núverandi stjórnvöld ógni áformum um ný álver. Síðan er það lofað hvað álver séu frábær, þúsundum nýrra starfa er lofað, og því svo lætt að fólki að til að standa vörð um álversáformin verði menn að kjósa D listann.

Þetta hljómar eins og ekkert hafi gerst á árumum 2003-2008. Stóriðjustefnan hefur bara leitt yfir okkur vandræði. Jú, jú, það vinna nokkur hundruð manns í álverinu í Reyðafirði, en hverju var til kostað? Stórfelld þennsla vegna ofhitunar í efnahagskerfinu, svimandi háir vextir um árabil til að hemja verðbólgu, og orkufyrirtæki (Landsvirkjun) sem er svo skuldum hlaðið að það er nánast gjaldþrota. Landsvirkjun hefur ekki bolmagn til að fara út í fleiri Kárahnjúkaævintýri. Fyrirtækið fær hvergi lánsfé. Það er ekki til orka til að knýja ný álver í Helguvík eða á Bakka. Málið er í raun dautt, stóriðjustefnan er dauð.

Það kemur manni á óvart hversu lágkúrulegur og innantómur þessi hræðsluáróður Sjálfstæðisflokksins er. Maður skyldi ætla að eftir allt sem á hefur gengið myndi flokkurinn gera upp við stóriðjugeðveikina. Biðjast afsökunar á dæmalausum ummælum Sigurðar Kára um að landið sem fór undir Hálslón hafi ekki verið neins virði, ljótt landslag. Það er sjálfsagt til of mikils mælst að flokkur sem tekið hefur við risaframlögum frá fyrirtækjum með hagsmuni innan orkugeirans megni að skifta um stefnu í þessu máli. Það væri gaman að vita hvort Landsvirkjun, Alcoa/Alcan/Rio Tinto hafi gefið fé til Sjálfstæðisflokksins. Hafa stórfyrirtæki keypt stefnu Sjálfstæðisflokksins í stóriðjumálum?

Sókn afturábak?

Guðlaugur Þór er greinilega brandarakall sem fer með öfugmæli til að skemmta fólki. Stórstyrkjamálið (les: kanski mútumálið) mun ekki skaða flokkinn, heldur hann. Flokkurinn er í sókn að mati Guðlaugs Þórs, bætti við sig 0.3% milli skoðanakannanna. Skoðanakönnunin sýndi raunar 14% fylgistap frá síðustu kosningum, úr 36% fylgi niður í 22% fylgi. Þetta fer að minna á það sem sagt var um ítalska herinn í seinni heimsstyrjöldinni: skriðdrekarnir höfðu einn gír áfram en fjóra bakkgíra, til að geta sótt fram hraðar afturábak... Guðlaugur Þór heldur greinilega að þetta sé allt uppákoma í leikhúsi fáráðnleikans, þar sem stjórnmálamenn séu trúðar að skemmta lýðnum. Það verður gaman að sjá hversu margar útstrikanir vinurinn fær þegar talið verður upp úr kjörkössunum. Skyldi hann komast inná þing?

Guðlaugur telur málið ekki skaða flokkinn

Kreppan er enn ekki komin...af fullum þunga

Íslendingar eru varla farnir að finna fyrir kreppunni ennþá. Það er kosningahamur á stjórnmálaflokkunum, og enginn þorir að segja hreint út hvað er í spilunum fyrir næstu árin. Ég hef upplifað kreppu af þessu tagi þegar ég bjó í Svíþjóð á tíunda áratug síðustu aldar. Þá fóru tveir stærstu bankar Svíþjóðar nánast á hausinn. Nordbanken var þjóðnýttur, og sænska ríkið þurfti að leggja bankanum til hartnær 90 milljarða SKR til að forða honum frá gjaldþroti. Á uppreiknuðu gengi og með tilliti til verðbólgu samsvarar sú upphæð um 2500 milljörðum íslenskra króna. Hinum stórbanka Svíþjóðar, SEB-bankanum, var bjargað með stórfelldri ríkisábyrgð/láni. Ef hrunið í Svíþjóð er borið saman við hrunið á Íslandi, er okkar hrun margfallt verra. Sænskt efnahagskerfi er 30-40 sinnum stærra en það íslenska, en í krónum talið er stærðargráða efnahagshrunanna sambærileg.

Nánast allur tíundi áratugur síðustu aldar var í Svíþjóð merktur af efnahagshruninu 1992. Til að mæta áföllunum voru skattar hækkaðir, og settur á 5% viðlagaskattur á allar tekjur yfir miðlungstekjum. Þá átti sér stað stórfelldur niðurskurður og hagræðingar í allri opinberri þjónustu. Það fundu allir verulega fyrir þessu. Verst urðu þeir úti sem voru mjög skuldugir. Fasteignamarkaðurinn hrundi, og það varð í mörgum tilfellum 30-40% verðfall á fasteignum. Fjölmörg heimili urðu gjaldþrota, þegar saman fór vaxandi skuldabyrði, lækkandi rauntekjur og atvinnuleysi. Þetta var mjög erfiður tími.

En svíar komust út úr þessu, með því að hækka skatta og skéra niður opinberar framkvæmdir og þjónustu. Þeir snérust líka á punktinum hvað varðaði aðild að Evrópusambandinu. Göran Persson, sem var fjármálaráðherra Svíþjóðar á þessum tíma, taldi að sænskt efnahagskerfi gæti ekki staðist ólgusjói alþjóðlegs fjármálakerfis, til þess væri það of lítið. Ef sænskt efnahagskerfi er tappatogari á ólgusjó alþjóðlegra fjármála, já þá hlýtur íslenskt efnahagskerfi að vera korktappi í sama ólgusjó. Svíar leituðu vars í ESB, hvar ætla íslendingar að leita vars?

Það er enginn vafi á því að eftir kosningar fara menn að finna fyrir kreppunni af fullum þunga. Skattar verða hækkaðir, hjá því verður ekki komist. Ísland getur ekki siglt áfram með hundruði milljarða í fjárlagahalla á ári; skuldugasta þjóð í heimi getur ekki tekið lán til að fjármagna samneysluna. Tekjur verða að standa undir útgjöldum. Við hljótum óhjákvæmilega að skéra niður útgjöld þar sem það er mögulegt, og fara í saumana á því hvar sé hægt að spara. Stærstu útgjaldaliðir ríkisins eru vegna menntamála, heilsugæslu og samgangna, auk launakostnaðar. Þar verður ekki komist frá því að skéra verður niður, því miður. Þetta er ekki björt framtíðarsýn, en kreppa er því miður ekkert gamanmál. Það þýðir ekkert að gala um að "við sjálfstæðismenn ætlum ekki að hækka skatta", eins og Sigurður Kári gerði á þingi fyrr í dag. Það hefur komið hressilega í ljós í efnahagshruninu að kenningar Friedmans nýfrjálshyggjupostula ganga ekki upp. Ef sjálfstæðismenn ætla ekki að hækka skatta til að mæta kreppunni, þá ætla þeir að gera eins Margrét Thatcher gerði í Bretlandi á sínum tíma: skéra niður félagslega kerfið, heilsugæsluna, skólakerfið og samgöngumálin, selja ríkiseigur og einkavinavæða. Vernda vini sínu, þá ríku...

Góðar stundir...

Þetta er sorgarsaga

Það er sorglegt að sjá hvernig forysta Sjálfstæðisflokksins virðist á síðustu árum hafa tapað áttum og látið græðgisvæðinguna taka af sér öll ráð. Það er sorglegt að horfa uppá flokk missa sjónir af hugsjónum og láta hugmyndir Hannesar Hólmsteins og annarra nýfrjálshyggjupostula verða ráðandi hugmyndafræði. Græða á daginn, grilla á kvöldin, sagði Hannes Hólmsteinn. Taka við mútum á daginn, þegja og klóra yfir skítinn daginn eftir. Svandís Svavarsdóttir er ekki að leggja fram alvarlegar ásakanir; hún er að lýsa atburðarrás sem var torskilin áður, en er augljós þegar upplýsingar um ofurstyrki liggja fyrir. Ég er sammála Þorgerði Katrínu um að þetta er alvarlegt mál, og það verður að rannsaka. Fyrir utanaðkomandi virðist Sjálfstæðisflokkurinn hafa lagst svo lágt að selja sig fyrir 30 milljónir.

Þó ég hafi aldrei stutt Sjálfstæðisflokkinn finnst mér þessi atburðarás sorgleg. Sjálfstæðisflokkurinn hefur þrátt fyrir allt um áratugi verið stýrt af hugmyndafræði sem byggir á borgarlegum gildum, kapitalisma með samfélagslegri ábyrgð. Ekki óheftur kapitalismi græðginar, heldur hugmyndafræði sem skilur að við erum lítil þjóð í harðbýlu landi þar sem hagsmunir launþega og atvinnurekenda eiga oft samleið. Um þetta snérist þjóðarsátt ASÍ, VSÍ og ríkisstjórnarinnar á sínum tíma. Ég var aldrei verulega hræddur við stjórnarsetu Sjálfstæðisflokksins, því ég vissi að hann stóð við þjóðarsáttina um að á Íslandi skyldi vera velferðarsamfélag. Þangað til fyrir 4-5 árum. Þá byrjuðu menn að selja ættarsilfrið. Einkavæðingin snérist uppí einkavinavæðingu, fjárglæframönnum var gefið grænt ljós á að gera hvað sem þeim sýndist. Davíð Oddsson lagði niður Þjóðhagsstofnun, og ríkið afsalaði sér ábyrgð á að hafa yfirlit yfir hver væri raunveruleg staða efnahagsmála. Greiningardeildir bankanna, sem virðast hafa verið einhverjir strákar í jakkafötum með skólun í hraðsuðukúrsum í vafningum frá HR, gáfu út bjartsýnisspár, hér væri allt í góðu lagi, allir græða, allir verða ríkir. Það var spilað með eigur almennings, sparnað og lífeyri, allt til að bókhaldið liti betur út. Þetta er sorgarsaga.

Fyrir 2000 árum seldi Júdas sig fyrir 30 silfurpeninga, nú virðist Sjálfstæðisflokkurinn hafa selt sig fyrir svipaða upphæð (gengisþróun og vísitala uppreiknuð til dagsins í dag, Júdas hefði sjálfsagt geta keypt sér sæmilega íbúð í Jerúsalem ef hann hefði ekki fengið bakþanka og hengt sig...). Það var sorgarsaga, og sama má segja um vegferð Sjálfstæðisflokksins. Hann er sennilega búinn að vera sem fjöldaflokkur. Hann fer sennilega niður í 20-25% fylgi í komandi kosningum, klofnar eða missir fjölda meðlima. Ég græt það ekki. Flokkurinn uppskér sem hann sáir.

 

Aldrei heyrt alvarlegri ásakanir

Hvers vegna ekki hringja í neyðarlínuna?

Guðlaugur Þór kallar eftir rannsókn til að hreinsa mannorð sitt. Nú á Ríkisendurskoðun að kanna málið. Hann skilur ekki að pólitískt kapital hans er upp urið. Honum er ekki treyst. Hann hefur verið í hringiðu "stórstyrkja/mútumálsins", og verið beggja vegna borðsins. Haft möguleika á að greiða götu FL-Group og Landsbankanns í tilraunum þeirra til að gleypa Orkuveituna, og verið stjórnarformaður Orkuveitunnar á örlagatímum. Hans sæng er upp reidd, hann bara sér það ekki. Hvers vegna ekki að hringja í Neyðarlínuna, 112? Þeir hafa brugðist við áður til að bjarga sjálfstæðismönnum í neyð.

Óskar úttektar á störfum sínum

Einangrunarstefna VG

Um þessar mundir er róið lífróðri og reynt að ausa leka þjóðarskútuna, en það vantar skýra stefnu til framtíðar. Eigum við að búa áfram við ónýtan gjaldmiðil sem haldið er uppi með gjaldeyrishöftum og hávaxtastefnu? Jón Bjarnason og VG verða að svara þessari spurningu, ekki hlakka yfir því að niðurstaða einhverrar skoðanannakönnunnar bendi til að fólk sé almennt ekki að velta fyrir sér aðild að ESB. Hvers vegna er ekki hægt að fara sænsku og norsku leiðina: að fara í aðildarviðræður, og bera síðan niðurstöður viðræðnanna undir þjóðaratkvæði. Þannig geta menn skipulagt fylkingar já- og nei- sinna, og tekist á um málið utan við flokkaskiftinguna. Þessa leið fóru menn í Noregi (tvisvar) og í Svíþjóð. Nei-liðar unnu í Noregi, Já-liðar í Svíþjóð. Þetta er lýðræðislegt, og með þessu verklagi kjósa menn á milli skýrra valkosta á grundvelli upplýstrar umræðu um kosti þess og galla að vera í eða utan ESB. Vangaveltur Jóns Bjarnasonar um að Samfylkingin sé að einangrast í ESB málinu eru bara til þess fallnar að skemmta skrattanum en færa okkur ekki nær svari við þeirri spurningu hvað sé til ráða nú þegar gjaldmiðillinn er endanlega gengisfelldur til ónýtis.

Ég hef verið á ferðalögum síðustu vikurnar. Ég sá skráningu gjaldmiðla í Nordea bankanum á Kastrúp flugvelli, og þar var andvirði íslensku krónunnar skráð sem 0.00. Ég spurði gjaldkerann hvort íslenska krónan væri virkilega skráð vera einskis virði. Svarið var að ég gæti alveg eins komið með hnefafylli af bréfaklemmum og beðið um að fá þeim skipt í peninga eins og að koma með íslenskar krónur og vilja fá alvöru peninga fyrir.

Segir Samfylkinguna að einangrast í ESB-umræðunni

Hvernig axla Sjálfstæðismenn ábyrgð?

Stórstyrkjamálið hefur sýnt að leiðtogar Sjálfstæðisflokksins hafa ekki hugmynd um hvað felst í því að axla ábyrgð. Þeir halda að ef fyrrverandi formaður tekur á sig sökina fyrir að hafa tekið á móti peningunum, og svo eru taldir til einhverjir tveir hlaupastrákar sem betluðu peningana að sögn frá FL og Landsbankanum - já, þá hafi flokkurinn axlað ábyrgð, málið sé út af borðinu, og nú förum við kosningabaráttu. Jú, svo mætti Samfylkingin gera upp sín mál líka. Þetta er með þvílíkum ólíkindum að maður trúir því vart. Málinu er ekki lokið fyrr en ljóst er hvort hér er um mútugreiðslur að ræða eða ekki. Voru FL-Group og LÍ að greiða fyrir pólitíska fyrirgreiðslu þegar fyrirtækin sóttu inná orkumarkaðinn? Er hægt að kaupa fyrirgreiðslu Sjálfstæðisflokksins? Kostar slík fyrirgreiðsla 25-30 milljónir? Ég óska Sjálfstæðismönnum gleðilegrar kosningabaráttu!

„Augljós mistök“

Hver ber pólitísku ábyrgðina á hruninu?

Hrun íslensks efnahagslífs er afleiðing af einkavinavæðingu bankanna og þess að svigrúm þeirra til að spila með almannafé var aukið á sama tíma og dregið var úr eftirliti með fjármálastofnunum. Ofaná bættust síðan þennsluhvetjandi stóriðjuverkefni, Kárahnjúkavirkjun og álver í Reyðarfirði, auk útlánasukks bankanna. Það voru sjálfstæðismenn og framsóknarmenn sem einkavinavæddu bankana og hleyptu þennslunni af stað með Kárahnjúkavirkjun. Seðlabankinn, undir forystu Davíðs Oddssonar, gætti þess ekki að hamla útlánum bankanna með bindiskyldu vegna útlána. Síðan lögðu þeir kumpánar Davíð og Halldór Ásgrímsson niður Þjóðhagsstofnun. Þar með var engin opinber stofnun með heildaryfirsýn yfir stöðu efnahagsmála, heldur voru menn undirseldir bjartsýnisspám greiningardeilda bankanna. Sjálfstæðismenn hafa ekki farið í neitt uppgjör við þetta. Þeir bera pólitíska ábyrgð á hruninu, og það veit fólk. Þess vegna mælist Sjálfstæðisflokkurinn með mun minna fylgi en flokkurinn á að venjast. Nú, þegar spillingamál bætast ofan á önnur vandræði Sjálfstæðisflokks mun fylgi flokksins sjálfsagt enn minka. Þá hjálpar ekki að Þorgerður Katrín gráti það að Samfylkingin taki ekki ábyrgð á gerðum ríkisstjórna Davíðs Oddssonar og Halldórs Ásgrímssonar.

„Hvítþvegin bleyjubörn“