Erfitt að átta sig á nýjum tímum

Sjálfstæðismenn eiga erfitt með að sætta sig við að það eru nýjir tímar. Fólk er þreytt á flokksræðinu og spillingarkerfi Sjálfstæðisflokksins. Fólk telur seðlabankastjórnina hafa sýnt að hún setti ekki fjárglæframönnunum sem stýrðu útrásinni skorður, og að stefna og aðgerðir bankans hafi markast af röngum ákvörðunum og röngum viðbrögðum. Fólk telur stjórnendur Seðlabankans vanhæfa til að gegna starfi sínu. Þess vegna þurfa þeir að víkja.

Nú skeiða þingmenn Sjálfstæðisflokksins fram og reyna að breiða út þá skýringu að Samfylkingin láti stjórnast af heift, þetta séu hreinsanir í stjórnkerfinu, ákaflega ógeðfellt, annað eins hafi ekki sést undanfarna áratugi. Flokksbróðir Birgis Ármanssonar, Halldór Blöndal, telur stjórn Seðlabankans verða fyrir einelti. Ætli flestir telji þetta ekki tímabærar hreinsanir? Ætli almenningur vilji ekki bitlingasnatana og einkavinina burt úr stjórnkerfinu? Birgir Ármannsson hefur verið dyggur liðsmaður nýfrjálshyggjunnar og ekki furða að hann sjái sína sæng upp reidda þegar tekið er til eftir hrunið sem nýfrjálshyggjan leiddi til. Ég vona að kjósendur hreinsi hann og aðra nýfjálshyggjusnata út af þingi í komandi kosningum. Hvers vegna? Þeir eru vanhæfir til að ráðskast með framtíð þjóðarinnar. Við höfum eitt stykki bankahrun til að sanna það.

Pólitískar hreinsanir og heift

Einelti? Já, ég skil.

Svona getur maður misskilið hlutina. Ég hélt að krafan um að stjórnendur Seðlabankans færu frá byggði á því að fjármálakerfi landsins hrundi á þeirra vakt. Ég hélt að seðlabankastjórarnir hefðu verið harðlega gagnrýndir fyrir að bankinn hafi brugðist í eftirlitshlutverki sínu. Ég hélt líka að fjöldi hagfræðinga, innlendra sem erlendra, hefðu lýst vantrausti á seðlabankastjórana. Ég hélt líka að seðlabankastjórarnir hefðu allir fengið stöður sínar sem hluta af víðfemu spillingarkerfi sem setur flokksgæðinga í trúnaðarsæti. Ég hélt til að mynda að í seðlabankaráði sætu hugmyndafræðingar frjálshyggjunnar í krafti flokksræðis og valdastjórnmála, eða situr Hannes Hólmsteinn ekki þar ennþá?

Nú veit ég betur. Gagnrýnin á seðlabankstjórnina er pólitík og jaðrar við einelti. Já, ég skil. Gott að mogginn upplýsir mann um svona lagað. Ég þarf greinilega að taka afstöðu mína til Davíðs Odssonar og Hannesar Hómsteins til endurskoðunar. Þeir eru jú regnbogabörn. Það segir Halldór Blöndal. Þá hlýtur það að vera rétt. Ég skil.  

Yfirlýsingar jaðra við einelti

Stóru málin bíða

Þessi ríkisstjórn á ekki langa lífdaga fyrir höndum, tæpa 3 mánuði. Hún mun vafalaust gera sitt besta til að halda í horfinu, ausa hripleka þjóðarskútuna og reyna að leita vars í ólgusjó kreppunnar. Stóru málunum virðist sumum hafa verið vikið til hliðar. Stjórnarsáttmálin segir nánast ekkert um umhverfismál eða Evrópumálin. Við búum hér við ónothæfan gjaldmiðil sem haldið er á floti með gjaldeyrishöftum. Það er stóra málið. Við verðum að taka upp nýjan gjaldmiðil, dagar krónunnar eru taldir. Það eru draumórar að taka upp norsku krónuna sem gjaldmiðil. Eigum við að banka uppá í Osló og segja, hey, var Gamla Sáttmála nokkurn tíma sagt upp? Eina raunhæfa leið okkar út úr kreppunni er að taka upp evru, og eina leiðin til þess er að ganga í Evrópusambandið. Það er stóra málið. Við búum við veika umhverfislöggjöf, sem stöðugt hefur verið vikið til hliðar ef hún hefur sett óheftri stóriðjustefnu skorður. Ef við hefðum haft umhverfislöggjöf Evrópusambandsins hefði Kárahnjúkavirkjun sennilega aldrei verið byggð. Það er stóra málið. Um það munu kosningarnar vonandi snúast.

Stjórnarskiptin vekja athygli

Skelfing er þetta aumt

Það er athyglisvert að sjá hvernig forystumenn Sjálfstæðisflokks leggja línuna núna og herða sitt lið fyrir kosningaslaginn. Glundroðakenningin ("SF er ekki einn flokkur, hver höndin upp á móti annarri"), og svo þetta auma útspil: að SF láti stjórnast af hatri á einum manni, væntanlega guðföðurnum í Seðlabankanum. Skelfing er þetta aumt. Ríkisstjórnarsamstarfið sprakk á aðgerðaleysi forsætisráðherra sem skildi ekki hvað hann hefði gert rangt og veitti enga forystu um hvert skyldi stefna. Það dugar ekki að biðja Guð að blessa þjóðina og leggja svo hendur í skaut og horfa á samfélagið hrynja saman. Geir brást ekki við kröfum þjóðarinnar um uppgjör og breytingar. Að losna við náttröllið sem þylur véfréttir ofanúr Seðlabanka er eitt af því sem þarf að gera, Það er enginn sem hatar Davíð. Flestir kenna í brjósti um hann. Hann skilur greinilega ekki sinn vitjunartíma og það er kominn tími til að hann dragi sig í hlé. Hann hefur gert nóg.

Geir: Stjórnuðust af hatri

Evrópusambandsaðild forgangsmál

Eftir stjórnarslitin hafa stjórnmálaflokkarnir farið í sama gamla farið í pexi og þrasi. Sjálfstæðismenn draga fram gömlu klysjuna um glundroða vinstri manna, samfylkingarmenn og VG ásaka íhaldið fyrir að vera samt við sig í hagsmunagæslu og Framsókn reynir að selja sig sem nýtt og ferskt afl á miðjunni með því að látast ekki bera neina ábyrgð á efnahagslegum ógöngum Íslands. Menn leggja áherslu á hvað skilur að og sundrar, en lítið fer fyrir samræðu um hvað Íslandi sé fyrir bestu þegar til lengri tíma er litið. Þannig hefur umræðan um mögulega aðild að Evrópusambandinu algerlega horfið í skuggann af dægurþrasinu. Ákvörðun fráfarandi sjávarútvegsráðherra að heimila stórfelldar hvalveiðar, tekin eftir að Geir Haarde var búinn að biðjast lausnar fyrir ráðuneyti sitt, er gjörningur sem þjónar því pólitíska markmiði að sundra þeim öflum er gætu stuttminnihlutastjórn SF og VG og gera evrópusinnum erfiðara fyrir í komandi Evrópuumræðu.

Ísland stendur á tímamótum, og það er nú sem framtíð Íslands ræðst. Viljum við halda áfram í sama gamla farvegi flokksræðis og sérhagsmuna eða viljum við inná nýja braut lýðræðis og þjóðarhagsmuna? Menn skyldu velta fyrir sér hvers vegna sterk öfl innan Sjálfstæðisflokks eru svo andsnúin Evrópusambandsaðild? Skyldi það vera vegna þess að þessi öfl sjá í Evrópusambandinu ógnun við þau heljartök sem þau hafa haft á efnahagslífi landsins í gegnum flokksræðið? Ísland er samfélag fákeppni og einokunnar, þar sem misvitrir stjórnmálaleiðtogar hafa gert eins og þeim sýnist - yfirleitt með egin hagsmuni að leiðarljósi. Því verður að breyta. Þar er Evrópusambandsaðlid lykilatriði.

Fengjum forgang inn í ESB

Atkvæðaveiðar sá fræi sundurþykkju

Fráfarandi sjávarútvegsráðherra lætur það vera sitt síðasta embættisverk að heimila stórfelldar hvalveiðar. Það má auðvitað ræða hvort hann hafi haft umboð til að gera þetta? Hvert er umboð ráðherra í ríkisstjórn sem hefur beðist lausnar? Er eðlilegt að ráðherrann taki svona stóra ákvörðun sem vitað er að mun valda miklum úlfaþyt? Þurfum við á frekari neikvæðri umfjöllun að halda í erlendum fjölmiðlum? Markmið ráðherrans eru ekki göfug: að veiða atkvæði hvalveiðasinna í komandi kosningum og gera nýrri stjórn erfitt fyrir. Hann getur varla verið óvitandi um að hvalveiðar eru mjög umdeildar, og með ákvörðun sinni sáir hann fræi sundurþykkju meðal þjóðarinnar. Við þurfum síst á því að halda nú. En tilgangurinn helgar meðalið í augum þeirra sem vilja deila og drottna. Þessi ráðherragjörð er "Zimbabvisk", svona gera veruleikafirrtir og valdaspilltir menn. Mikil er óhamingja okkar að hafa haft svona fólk í ráðherrastólum.

 

Alvarlegt ef ný stjórn bannar hvalveiðar

Sjálfstæðisflokkur í sárum

Sjálfstæðisflokkurinn er í sárum. Geir Haarde og félagar héldu að þeir gætu komist upp með að draga á eftir sér lappirnar endalaust og gera ekki neitt til að koma til móts við kröfur almennings um að axla ábyrgð. Davíð átti að sitja í skjóli þykkra veggja Seðlabankans á meðan menn veltu fyrir sér hugsanlegri sameiningu bankans og fjármálaeftirlitsins. Geir hafnaði því algerlega að hann bæri einhverja ábyrgð ("ef ég hef gert eitthvað rangt þykir mér það miður") og skilur ekki að almenningur krefst uppgjörs. Hann hefur þrátt fyrir allt stjórnað fjármálaráðuneytinu í hartnær 18 ár, lengst af sem fjármálaráðherra og síðan forsætisráðherra. Hann var einn þeirra sem stjórnuðu einkavinavæðingu bankanna. Sannleikurinn er sá að fólk er búið að fá nóg af gerræðislegum stjórnarháttum Sjálfstæðisflokksins og stuðningi hans við sjálftökumenn í fjármálageiranum. Sjálfstæðisflokkurinn er í sömu stöðu og Kristilegir Demókratar á Ítalíu voru í fyrir um 10 árum. Almenningur þar fékk sig fullsaddann af tengslum flokksins við skipulagða glæpastarfsemi, mafíuna. Bankastjórarnir á Íslandi stunduðu skipulagða glæpastarfsemi þegar þeir kerfisbundið aðstoðuðu auðmenn við að koma fjármunum úr landi og í skattaskjól á Caymaneyjum og annars staðar. Glæpaverkin voru unnin í pólitísku skjóli Sjálfstæðisflokksins. Það eiga sjálfstæðismenn eftir að greiða háu verði í komandi kosningum.

„Ótrúlega ómerkilegt“ af Samfylkingu

Glöggt er gests augað

Menn þurfa að vera blindir til að sjá ekki hversu óeðlilegt er að uppgjafapólitíkusar setjist í lykilstöður eftir veru sína í pólitík. Davíð er menntaður lögfræðingur og hefur reynslu sem atvinnustjórnmálamaður. Hann er ekki hagfræðingur, og hefði ekki átt að vera seðlabankastjóri. Við getum kanski þakkað fyrir að hann var ekki skipaður yfirskurðlæknir á Landspítalanum þegar hann hætti í pólitík. Með sömu hundalógík sem segir að uppgjafastjórnmálamenn geti stýrt seðlabanka mætti rökstyðja að þeir væru færir um að stunda heilaskurðlækningar. Við þurfum fagmennsku, ekki fúskara í lykilstöðum.

Times: „Óvinsælasti maður Íslands?"

Eigum við þetta skilið?

Það er stundum sagt að kjarni lýðræðisins sé að þjóðin fái þá stjórnmálamenn sem hún á skilið. Þegar ég líf yfir völl stjórnmálanna og forystusveitir stjórnmálaflokkana velti ég því fyrir mér hvort við eigum þetta virkilega skilið? Sérhagsmunapotarar sem bera hagsmuni eins hóps fyrir brjósti; fyrirgeiðslupólitíkusar sem vinna fyrir sína heimabyggð eða stunda atkvæðakaup; flokkseigendafélög og þeirra grúppíur sem varðar bara um hagsmuni Flokksins en skíta í þjóðarhag; framagosar sem nota alþingi og stjórnmálin til að klifra í þjóðfélagsstiganum og komast í námunda við feit embætti; siðblindur þjófur sem fékk uppreisn æru og skoraði síðan hátt í prófkjöri.

Treysti ég þessu liði? Nei. Alþingi hefur verið gert að afgreiðslustofnun framkvæmdavaldsins, þar sem flokkshollusta hefur kæft hugsjónir og sjálfsvirðingu þingmanna. Ef Ísland á að eiga sér viðreisnar von verður að skipta út stærstum hluta núverandi þingliðs. Spor þeirra hræða. Við eigum betra skilið en þetta lið. Við þurfum stjórnlagaþing, og landið verður að vera eitt kjördæmi. Ríkisstjórn á að sitja í umboði þjóðarinnar, ekki í skjóli flokkshollra tuskudúkka sem kinka kolli eftir skipunum.

Orsakir stjórnarslita: vanhæf ríkisstjórn

Geir Haarde heldur áfram með djúpstæðar analýsur sínar, í stíl við "ef ég hef gert eitthvað rangt, þykir mér það leitt". Nú telur hann að ríkisstjórnin hafi sprungið vegna þess að Samfylkingin sé að liðast í sundur. Hann sér ekki að hann beri neina ábyrgð á því að stjórn undir hans forystu springur. Það er ekki Samfylkingin sem er að liðast í sundur, heldur var ríkisstjórnin orðin gjörsamlega vanhæf til þess að stýra landinu. Hún var vanhæf vegna þess að hún hafði tapað trausti almennings. Hún hafði glatað trausti almennings vegna þess að Sjálfstæðisflokkur hélt hlífðarskildi yfir Davíð í Seðlabankanum og dró lappirnar á eftir sér við að taka til í stjórnsýslunni. Ríkisstjórnin var vanhæf vegna þess almenningur var búinn að missa traust á Geir Haarde og hans forystu.