Ólafur Ingólfsson

9.4.2009 | 18:41

Hver ber pólitísku ábyrgðina á hruninu?

Hrun íslensks efnahagslífs er afleiðing af einkavinavæðingu bankanna og þess að svigrúm þeirra til að spila með almannafé var aukið á sama tíma og dregið var úr eftirliti með fjármálastofnunum. Ofaná bættust síðan þennsluhvetjandi stóriðjuverkefni, Kárahnjúkavirkjun og álver í Reyðarfirði, auk útlánasukks bankanna. Það voru sjálfstæðismenn og framsóknarmenn sem einkavinavæddu bankana og hleyptu þennslunni af stað með Kárahnjúkavirkjun. Seðlabankinn, undir forystu Davíðs Oddssonar, gætti þess ekki að hamla útlánum bankanna með bindiskyldu vegna útlána. Síðan lögðu þeir kumpánar Davíð og Halldór Ásgrímsson niður Þjóðhagsstofnun. Þar með var engin opinber stofnun með heildaryfirsýn yfir stöðu efnahagsmála, heldur voru menn undirseldir bjartsýnisspám greiningardeilda bankanna. Sjálfstæðismenn hafa ekki farið í neitt uppgjör við þetta. Þeir bera pólitíska ábyrgð á hruninu, og það veit fólk. Þess vegna mælist Sjálfstæðisflokkurinn með mun minna fylgi en flokkurinn á að venjast. Nú, þegar spillingamál bætast ofan á önnur vandræði Sjálfstæðisflokks mun fylgi flokksins sjálfsagt enn minka. Þá hjálpar ekki að Þorgerður Katrín gráti það að Samfylkingin taki ekki ábyrgð á gerðum ríkisstjórna Davíðs Oddssonar og Halldórs Ásgrímssonar.