Vegferð Ísraels er vörðuð ódæðisverkum

Mannkynssagan er vörðuð ódæðisverkum, og sumar þjóðir hafa skarað fram úr í þessu tilliti. Frá síðustu öld minnast menn umsátra nasistaherjanna um Stalíngrad og Leningrad, sem kostuðu hundruði þúsunda manna lífið. Loftárásir fasista á Guernica í spænsku borgarastyrjöldinni voru gerðar ódauðlegar í frægu málverki Picassos. Sprengjuárásir bandamanna á Hamborg og Dresden voru ódæðisverk sem fyrst og fremst drápu og limlestu óbreytta borgara. Árás japana á Kína leiddi til þess að milljónir óbreyttra borgara dóu. Loftárásum bandaríkjamanna á Hanoi í lok Vietnamstríðsins var líka beint gegn óbreyttum borgurum. Umsátrið um Sarajevo og fjöldamorðin í Srebrenica í austurhluta Bosníu eru flestum enn í fersku minni, en þar voru þúsundir múslíma myrtir af serbum. 

Listinn er auðvitað mikið lengri, en ódæðisverkin eiga það sammerkt að markmið þeirra hefur verið að brjóta baráttuvilja almennings á bak aftur. Þetta hefur alltaf mistekist, og dómur sögunnar hefur verið harður. Minningin um ódæðisverkin hefur lifað, árásaraðilanum til ævarandi minkunar og skammar. Saga Ísraels er vörðuð ódæðisverkum. Begin, fyrrverandi forsætirráðherra Ísraels, og fleiri forystumenn Ísraels, voru eftirlýstir hryðjuverkamenn þegar Palestína var breskt verndarsvæði. Við stofnun Ísraelsríkis voru hundruð þúsunda palestínumanna rekin á flótta með kerfisbundnum fjöldamorðum. Innrás ísraelsmanna í Líbanon var vörðuð fjöldamorðum, þau verstu voru framin í flóttamannabúðum palestínumanna í Beirút þegar hundruðir óbreyttra borgara voru vegnir. Sharon, þáverandi stjórnandi innrásarherjanna var sakfelldur af rannsóknarnefnd ísraelska þingsins fyrir ábyrgð á fjöldamorðunum (hann hætti sem herforingi, en varð forsætisráðherra nokkrum árum síðar).

Nú bæta ísraelsmenn enn einum kafla í þessa blóði drifnu sögu, með fjöldamorðum og eyðileggingu á Gaza.  Þeir segja þetta snúast um að stöðva framferði Hamas. En þeir byrjuðu á þessu 40 árum áður en Hamas var stofnað, og hafa verið að í 60 ár. Þeir myndu ekki hætta þessu þó Hamas samtökin hyrfu. Þetta snýst nefnilega um hernám Ísraels á palestínsku og sýrlensku landi, landsvæði sem Ísrael hernam í árásarstríði á hendur nágrönnum sínum 1967. Þeir hafa síðan fest hernámið í sessi með því að hleypa landtökumönnum inná hernumin svæði og kerfisbundið takmarkað möguleika palestínumanna til að lifa í egin landi. Palestínumenn lifa undir ofbeldisfullu hernámi Ísraels sem bara verður verra og verra. Nú byggja þeir aðskilnaðarmúr til að reyna að festa í sessi hernámið og rán sitt á landi. Lausn deilna í miðausturlöndum er í raun einföld og á hana er bent í fleiri ályktunum Sameinuðu Þjóðanna: að ísraelsmenn skili öllu herteknu landi og hverfi inn fyrir landamærin frá 1967. Það vilja þeir ekki, þess vegna er ekkert lát á ofbeldinu og ódæðisverkunum gagnvart palestínumönnum. Það er ein sorgarsaga hvernig Bandaríkjamenn hafa staðið að baki Ísrael og stutt og afsakað ódæðisverkin.

Lönd og þjóðir fá þegar upp er staðið þann orðstír sem þau eiga skilið. Vegferð Ísraels er vörðuð ofbeldi og ódæðisverkum. Framferði ísraelsmanna verður ekki stöðvað nema þjóðir heimsins láti þá njóta sannmælis sem hryðjuverkamenn. Það verður að stöðva þessa hrotta!